سیلاب

چنان طغیان کند روزی             که سرتاسر شود سیلی

خروشش مثل کارون و             صدایش غرشی خیلی

برد بنیان نامرصوص                  بریزد خون هر خائن

کند ویران همه عصیان              ز شاه و مرشد و کاهن

در آنروزش اگر باشی              ببینی صحنه محشر

که غالب می شود دستش             به هر فکر پلید و شر

خلاف راه سیل او                      اگر باشی شوی مهلک

شیاطین روز سیل او                 جمیعاً لا جرم یُهلک

پس از سیلاب سنگینش              طلوع زندگی بینی

جفای ظالمی دیگر                      به چشم خود نمی بینی

چه رنگی این کمان دارد             که تا شامش چنان پیدا

برد عقلی ز هر عاقل                 همه مدهوشن  و شیدا

همان روز است که می گویند      بهشتی بر زمین جاریست

اگر آن روز او دیدی                 سلام من رسان ، مهدیست 

1392/03/09

طواف

به کعبه رفتم و دورَش بگشتم                مناسک شد تمام حاجی نگشتم

ندا آمد چرا با پا تو گشتی                       که آخر بی ثمر بر خانه گشتی

برو منزل جهادی کن به نفست                 رها کن این دل و از هر چه زشتی

سپس در خانه شو وقتی تو پاکی             که دورت من بگردم چون تو گشتی

کسی حاجی بشد در خانه خویش             ثوابی او بکرد از زائری بیش

که مال حج خود در راه مسکین                بداد و چون نشست در منزل خویش

کسی مثل تو ای  مسکین غافل                  فراموشت  بشد قربی و هم کیش

برو درمان درد بی کسی باش                  کمی فکر برادر یا کسی باش

که این صد حج تو باشد به مقدار              چراغ راه خیر هر کسی باش

گرفتم من چه درسی از ندایش                 شنیدم یا که حس کردم صدایش

از این پس می روم تا پاک باشم                غرور از دل برون ، چون خاک باشم      

1392/02/19

آثار گلوله

آثار گلوله رو ی دیوار  و در شهر هنوزم 

                        چشم کی می بینه ، دست کی میسازه خرابه های دیروزم

چشم بسته نمی بینه ، دست خسته نمیسازه           درِ سینمای حافظ تو خیابونش چه بازه

دست کی بگو می سازه وقتی دستا همه بسته         اونیکه می خواد بسازه خودِ دستبند یه دسته

وقتی که بشد خرابه ، شد دروغه ساختن اون      این جواب اون شهید و اینه پاداش همون خون !؟

جای بهروز عزیز و جای ممدش چه خالی           ببین یه شهر آزاد شد اسیر بیخیالی

مثل یک کفتر کشته توی خاک و خون فتاده          اون همه خون شهیدان انگاری جواب نداده

اونیکه به سینه دستی زد و گفت خودم می سازم   گیر منصب و یه کرسی نمی شم من نمیبازم

پس چرا توی خیابون همه خاک و دود آوار       چرا پشت در بمونه این همه جوون بیکار

با وجود آب شیرین توی شط و رود کارون         آب دبه ای خریدن ستمه تو زیر بارون

ظلم جنگ و درد دیروز شده خاطره برامون       درد  امروز ببینید  خاکیه حتی هوامون

با توام شهید تاریخ تو کجایی که ببینی                 توی حنجره شکسته همه فریاد و صدامون

اگه مثل روز اول بشه این گفته خیاله                  با وجود این همه دزد شدنش عین محاله

مردمش بی ادعا و ساده و علی مریدن                   از شعار مرد مجلس  عاقبت خیری ندیدن

بودجه شهر شهیدان شده مثل مرد جانباز              نه به وعده ها عمل شد نه درست شد مشکل گاز

خنجری تو قلب دشمن سادگی  شعر من شد          دشمن دیروز بعثی دشمن امروز من شد

این مدال افتخاره !؟پس چرا به گِل نشسته ؟!       ای مدال افتخارم ، بگو کی پاهاتو بسته

12/02/92

پاره تن

خرمشهر ای شهر من  خرمشهر ای مهد من

ای پاره تن ایران

چه بسی خرم و خوش بودی                   به حقیقت شهر خرم بودی

نا به هنگام با هجوم کافران                     دشمنان دین اسلام و جهان

شد مبدل شهر من ویرانه ای                    خرمی رفت و بشد افسانه ای

شد گسسته پودش از تار                        جای خانه شد همه خار

بر فلک فریاد زد این شهر من                 کای فلک روزی سر آید قهر من

هشت بهار مهجور ماندم در غمم              من که از بهر شهیدان بود غمم

ان شهیدانی که دادند جان خویش             از برای فتح شهر و خاک خویش

شهر من جانی دوبار تازه یافت                 تار و پودش را جوانمردانه بافت

گر چه شهرم نیست همچون آن زمان      خرم و سر سبز و دلشاد و روان

لیک در صبر و جوانمردی و عشق         شهره  ایران و اسلام و جهان

1373

آوای مغرب

آوای  مغرب تو گوش مشرق

لباس مغرب تن پوش مشرق

مشرق زمینم آواره ترینی

ای مرد مشرق ، مظلوم زمینی

صدای مغرب نوای مشرق

آهنگ  مغرب تو گوش مشرق

باید پریدن ، بند و دریدن

از دام غربت ، باید رهیدن

غرب زمین و جنون گرفته

شرق زمین و به خود گرفته

منجی عالم از شرق زمین است

همراه ناجی آن روح الامین است

1377

به دنیا آمدی

به دنیا آمدی باید بمیری             به دنیا آمدی باید ببینی

تو مهر مادی را                          تو عشق پدری را

تو رنج مادری را                       تو درد پدری را

آمدی تا گم بشی                         یا که دریا دل بشی

آمدی تا که بمیری                     آمدی تا که بمیری

شهموت و خوردن و خواب         آنچه میخوای سراب

آمدی تا که بمیری                     آمدی تا که بمیری

به دنیا آمدی باید بمیری             به دنیا آمدی باید ببینی

تو رنج بندگی را                        تو زجر زندگی را

گر که دریا دل شدی                  مرد این دنیا شدی

دوزخی داری به پیش                گر که اینجا گم بشی

1378

مولود کعبه

سالی دگر دوباره           روز خوشی میاره

میلاد با سعادت              ببین چه شوری داره

میلاد پر شکوه              امام اول ما

همان که روز محشر     کند شفاعت ما

تویی امام اول                  از تو امام آخر

تو از یرای دیگر           تو عادلی و برتر

مولود کعبه ای تو          همیشه زنده ای تو

تویی همون یاور            پیغمبر خدا تو

نبر تو به میدان              رسم غضب چو شیران

دریایی عطف و عشقی     یار جوون و پیران

دلدار هر حبیبی             غمخوار هر ضعیفی

شمع و چراغ راهی       همراه هر غریبی

برای دیدن تو                از بودنم گذشتم

به شوقت ای امامم          این شعرم و نوشتم

به شوق میلاد تو            برون و در نهانم

میخوام بخونم امروز     واسه تو ای امامم

1377

مرد تو

اون که مثل کوهِ             پیش تو مثل کاهِ

اون که مثل سنگه           تو دستای مومه

اون که مثل تند باد          پیش تو خیلی آروم

اون که با همه خصم      پیش تو خیلی معصوم

مرد تو جز تو از کسی  ویرون نمی شود

مرد تو جز تو از کسی  حیرون نمی شود

وای اگر چشم تو چشمم نبیند    وای اگر دست تو دستم نگیرد

وای اگر زلف تو اشکم نچیند      وای اگر عشق تو پایان پذیرد

وای اگر عاشقی دلبر نبیند         وای اگر عابدی  بخشش نبیند

وای اگر درد من  آخر نبیند       وای اگر عشق تو پایان پذیرد

1373

از احمد تا احمد

  

         

در سکوتی عارفانه

            اتفاقی جاودانه

                        در دل کوهی سترگ

                                    آن صدای عاشقانه

گفت محمد را بخوان روح الامین            باسم رب الکائنات اجمعین

چون که جبریل آن پیامش را رساند        شد محمد افضل الناس اجمعین

راز خود با همسرش گفت و علی            حین ما کانوا اوناس نائمین

چونکه رازش فاش شد بعد از سه سال     قالت الاعراب ضربا بالیمی

اسر و زندان و شکنجه چاره شد             کی لمیحوا دینه و اسم الامین

بعد آن عم و خدیجه مکه نه                    لم تکن امناً له و المسلمین

هجرتی سوی مدینه شد هدف                  صار یسکن عندهم عالی الشرف

از مدینه برتر آن روزش نبود                حین ما کان محمد بالوجود

مرد مکه شام را مقصد نمود                     دوش اشتر سرقتی کنجانده بود

جنگ بدری شد شروع اولین                  حمزه و من کان سیفه اولین

در احد حمزه قرین یار شد                     اکل کبد الهاشمی انجاز شد

مرد مشرک چون خطر را پیش دید        اندرون ساز صلحی او دمید

وقع الصلح النبی الهاشمی                        در جوارش کاتبش مولا علی

فتح مکه قصه شوری دگر                      قد راء الفتح بشیراً و انتصر

مرگ احمد علتی را بایدش                     فوت بی علت ندارد حجتی

از بر منصب به گرد هم شدند                 فارغ از فوت همان اعظم شدند

بعد احمد پیر مردی شد حکم                   عمر و عثمان هم بدنبالش شدند

از بر بیعت در مولا شدند                       بانی فوت همان زهرا شدند

لن تشییع تلک زهرا البتول                     لن ینالوا بالشفاعه و القبول

عزلتی چند ساله شد سهم علی                 سهم آخر شد نصیب اولی

قولوه من کنت مولا شد فنا                      ابتدا الفرق یسروا من هنا

لو حکم بعد النبی آن علی                         لم یکن روی زمین لا مسلمی

چون نمیشد رابع الرشد آن علی              لم یکن روی زمین یک مسلمی

کیف لم یوصی به وهو الولی                    هر که من مولای اویم پس علی

چون که آخر شد امیر المومنین              لن یبایع ابن سفاین الّعین

در جمل ناموس احمد شد سوار               عالجمل سارت تسیروا لجلِ ثار

خالفت قول الکتاب عائشه                         آن خروجش مایه ننگ است و عار

چون که عدلش دست برید از بیت مال       شاه و رایت هر دو سهمش یک ریال

آن جماعت گفتن او را با طمع                 بالحسن ، ماذا صَنعت ، یابن الحلال؟

ابن ملجم ان مرادی لعین                          یتّم العالم باسره لاجعل عین

فزت والله برب الکعبه گفت                    بعد از آن آرام در خاکش بخفت

چون حسن بعد از پدر شد حاکمی            فتنه بر پا شد برای محکمی

شد نجات دین احمد صلح او                     صد نبرد است حکمتش آن صلح او

جعده خائن چو زهری جام داد                 هدیه ای خونین بسوی شام داد

چون برفتند جسم او ، قبرش کنند          تا کنار احمد آرامش کنند

جسم او پر شد زباران رماح                   زجه یاران بلند شد بالنایاح

آن حسین تیغی کشید تا دون کند             دشمنان احمدش بیرون کند

بَه  چه صبری دارد این مرد خِرَد            صبرش از هر عاقلی ، عقلی بَرَد

مثل ما قال الحسین مستهیل                       مثل من با مثل او بیعت کند

شارب الخمری رفیق ضرب و عود         فاعل المنکر شقی ابن القرود

خارجاً اصلح بما ضیّعتموه                       قِطّعوا جسم الحسینی، قطّعوا

گر که سر باشد رهی سوی هدف            اقطعوا راس الحسینی ، اقطعوا

از برای دین جدش بین چه کرد              همچو عباسش ندید آنروز مَرد

آب را از خود خجل کرد و زمان            استحی من عینیه تیرِ کمان

کربلا با خون او شد جاودان                  دور قبرش عالمی از ذوالجنان

خطبه ی بنت علی در دار شام                    تن بلرزانید از آن حکم و مقام

آن صحیفه از پسر باقی بماند                 بس تعالیمی بیابد هر که خواند

بر سر قبر پدر بس گریه کرد              اشک و ناله نی کند مرحم به درد

گر که شرک است گریه بر قبر پدر     آن جماعت گریه کردند بر حَجر

گر که من بر اشرفی ضجه  زنم             آن جماعت ضجه بر دینار و زر

باقر العلم محمد نام بود                           عالم و عابد همه اش آرام بود

منطقش در باب دین و معرفت                  همچو زین العابدین خوش نام بود

جعفر الصادق خبیراٌ فی لعلوم                  کان یعرف کل احوال النجوم

رهبر فکر و حدیث جعفری                    راوی  اخبار آن ایام بود

کان کاظم یکظم الغضی کما                    کان یفعل ابن عم المصطفی

موسی از بهر هدایت شد وصی                 شد به زندانی اسیر اشقیا

بعد او آمد همای هشتمی                         نام او همنام  مولایم علی

قصه زهری دگر تکرار شد                   عالم شیعه  مصیبت بار شد

خواهرش در راه رفتن اُمرضت               شهر قم منزلگه آن یار شد

سرزمین انبیا بین دو نهر                        آن حوالی مرقد اولاد شد

آن تقی و آن نقی در کاظمین                   کربله ماذا صنعتی بالحسین

هر کجای قصه باشم ، یا حسین               اذکر امصیبت حسیناً ، وا حسین

هادی آنکه مرقدش ویرانه شد                فی السماوات العلی منزل بشد

قد یمن العالی و العلی المقام                        ابتداءً من علی ، جمع الامام

عسکری شاید امام آخر است                   ذالک السردابُ شاید بی در است

آرزوی دشمن مهدی ماست                      دشمنش کلغابرین کور و کر است

شاید این جمعه شده بازار شام                  این علامت خود گواه دیگر است 

این که می آید درش تردید نیست             آنکه می گوید نیاید خود خر است

عالمی در انتظار روی او                       بوی احمد می دهد آن بوی او

عاشقان احمدش گردش شوند                  همچو بادی در مسیر سوی او

امر بر حاکم کند مهدی ما                       روی ظالم دون کند در روی ما

ما عدالت گفته بودیم و همین                   شد عدالت عاقبت بلوای ما

عدل او عدل است و عادل مهدی است         در حضور مهدیم آقا کی است ؟

خَمس اصحاب الکساءی هُم هُوَ                مَخلص ُ زین الرجالی او هو

عیسی از آن آسمان آید زمین                  پیش از آن بیعت کند روح الامین

در عَجز ماندم من از گفتن ولی                گفته ام در هر یه بیتش یا علی

زَیّنوا شعری و ما شعری بِشعر                من کجا و گوش چشمی از علی

کس نپرسد مهنت تو شاعری                   من کجا و صحبت از این شاعری

نام آن پاکان و آن مردانِ مرد                   کالنجوم فی سماء الکودری

من که همنام امام سومم                              لایق حمل چنین نامی نیَم

شعر من وزنش بنام احمد است                 احمد هم با قافیه محمد است      

       1392

تکیه گاه

ای تکیه گاه گریه          ای ناجی دل من

ای همنوای سازم            ای شمع منزل من

با تو همیشه بودن          از عاشقی سرودن

پرواز و این پریدن        راه به تو رسیدن

سر منزل رهایی             تا کی بگو جدایی

با عشق تو پریدن           به وصل تو رسیدن

در عشق تو بمیرم          در بند تو اسیرم

ای تکیه گاه عاشق          بی عشق تو کویرم

ای مرحم تن من             ای محرم دل من

با من بمون همیشه          تا رفتنم ز این تن

1376