صدای غرش خمپاره در گوش فروغ شهر خرم گشته خاموش
شبی نورانی از جنس گلوله که آوار مصیبت گشته تن پوش
فتاده مادری بی جان و بی هوش کنارش دختری گریان و مدهوش
ز هر گوشه رسد آواز ناله که سرها خونی و تن پاره پاره
ببین دست و ببین پاهای بی تن از این صحنه دلم غمگین وزاره
دیار آرا سته شد از مرد جنگی که هر سرباز او صدها تفنگی
که یاران ما کنون دیوار شهریم به ذلت می گشیم ما هر پلنگی
گَرَم آرش نباشد در میانه کمانم این تفنگ و سینه سنگی
جهان آرا یه سرباز و هزاره به اون عشقی که او در سینه داره
ببین مادر چه مردی داره شهرم سلام هر ملک بر جسم پاره
سلام هر ملک بر جسم پاره
23/4/91
