اول اولا عشق و با هم بودن است در تمام عمر عاشق بودن است
گر که این اولا شود دو یا که سه فاتحه باید برایش خواندن است
ذره ای از عشق نباید کم شود یا که سهم آدم دیگر شود
گر که معیارش شود مال و منال من که گویم فاتحه خوانده شود
درد و رنج بیشماری دارد عشق گر صبوری لایق هستی تو به عشق
هر قدم طاقت تنزل گر کند فاتحه باید بخوانی تو بر عشق
هر که می گوید دلم خون شد زعشق یا که خسته می شود از صبر عشق
حال عشقش ناخوش و جان می دهد هفتم و چلّه بگیریم ما بر عشق
چونکه عشقی وارد دوران شود شرّ و ابلیش زمان حیران شود
تا که آن دو می شوند از هم جدا شیون و زاری در این زندان شود
من نگویم آن ندارد درد و رنج درد و رنجش می شود درّی و گنج
گر که عاشق چون شود بازیچه ای چون نمازت فاتحه باید به پنج
15/06/98
