از احمد تا احمد

  

         

در سکوتی عارفانه

            اتفاقی جاودانه

                        در دل کوهی سترگ

                                    آن صدای عاشقانه

گفت محمد را بخوان روح الامین            باسم رب الکائنات اجمعین

چون که جبریل آن پیامش را رساند        شد محمد افضل الناس اجمعین

راز خود با همسرش گفت و علی            حین ما کانوا اوناس نائمین

چونکه رازش فاش شد بعد از سه سال     قالت الاعراب ضربا بالیمی

اسر و زندان و شکنجه چاره شد             کی لمیحوا دینه و اسم الامین

بعد آن عم و خدیجه مکه نه                    لم تکن امناً له و المسلمین

هجرتی سوی مدینه شد هدف                  صار یسکن عندهم عالی الشرف

از مدینه برتر آن روزش نبود                حین ما کان محمد بالوجود

مرد مکه شام را مقصد نمود                     دوش اشتر سرقتی کنجانده بود

جنگ بدری شد شروع اولین                  حمزه و من کان سیفه اولین

در احد حمزه قرین یار شد                     اکل کبد الهاشمی انجاز شد

مرد مشرک چون خطر را پیش دید        اندرون ساز صلحی او دمید

وقع الصلح النبی الهاشمی                        در جوارش کاتبش مولا علی

فتح مکه قصه شوری دگر                      قد راء الفتح بشیراً و انتصر

مرگ احمد علتی را بایدش                     فوت بی علت ندارد حجتی

از بر منصب به گرد هم شدند                 فارغ از فوت همان اعظم شدند

بعد احمد پیر مردی شد حکم                   عمر و عثمان هم بدنبالش شدند

از بر بیعت در مولا شدند                       بانی فوت همان زهرا شدند

لن تشییع تلک زهرا البتول                     لن ینالوا بالشفاعه و القبول

عزلتی چند ساله شد سهم علی                 سهم آخر شد نصیب اولی

قولوه من کنت مولا شد فنا                      ابتدا الفرق یسروا من هنا

لو حکم بعد النبی آن علی                         لم یکن روی زمین لا مسلمی

چون نمیشد رابع الرشد آن علی              لم یکن روی زمین یک مسلمی

کیف لم یوصی به وهو الولی                    هر که من مولای اویم پس علی

چون که آخر شد امیر المومنین              لن یبایع ابن سفاین الّعین

در جمل ناموس احمد شد سوار               عالجمل سارت تسیروا لجلِ ثار

خالفت قول الکتاب عائشه                         آن خروجش مایه ننگ است و عار

چون که عدلش دست برید از بیت مال       شاه و رایت هر دو سهمش یک ریال

آن جماعت گفتن او را با طمع                 بالحسن ، ماذا صَنعت ، یابن الحلال؟

ابن ملجم ان مرادی لعین                          یتّم العالم باسره لاجعل عین

فزت والله برب الکعبه گفت                    بعد از آن آرام در خاکش بخفت

چون حسن بعد از پدر شد حاکمی            فتنه بر پا شد برای محکمی

شد نجات دین احمد صلح او                     صد نبرد است حکمتش آن صلح او

جعده خائن چو زهری جام داد                 هدیه ای خونین بسوی شام داد

چون برفتند جسم او ، قبرش کنند          تا کنار احمد آرامش کنند

جسم او پر شد زباران رماح                   زجه یاران بلند شد بالنایاح

آن حسین تیغی کشید تا دون کند             دشمنان احمدش بیرون کند

بَه  چه صبری دارد این مرد خِرَد            صبرش از هر عاقلی ، عقلی بَرَد

مثل ما قال الحسین مستهیل                       مثل من با مثل او بیعت کند

شارب الخمری رفیق ضرب و عود         فاعل المنکر شقی ابن القرود

خارجاً اصلح بما ضیّعتموه                       قِطّعوا جسم الحسینی، قطّعوا

گر که سر باشد رهی سوی هدف            اقطعوا راس الحسینی ، اقطعوا

از برای دین جدش بین چه کرد              همچو عباسش ندید آنروز مَرد

آب را از خود خجل کرد و زمان            استحی من عینیه تیرِ کمان

کربلا با خون او شد جاودان                  دور قبرش عالمی از ذوالجنان

خطبه ی بنت علی در دار شام                    تن بلرزانید از آن حکم و مقام

آن صحیفه از پسر باقی بماند                 بس تعالیمی بیابد هر که خواند

بر سر قبر پدر بس گریه کرد              اشک و ناله نی کند مرحم به درد

گر که شرک است گریه بر قبر پدر     آن جماعت گریه کردند بر حَجر

گر که من بر اشرفی ضجه  زنم             آن جماعت ضجه بر دینار و زر

باقر العلم محمد نام بود                           عالم و عابد همه اش آرام بود

منطقش در باب دین و معرفت                  همچو زین العابدین خوش نام بود

جعفر الصادق خبیراٌ فی لعلوم                  کان یعرف کل احوال النجوم

رهبر فکر و حدیث جعفری                    راوی  اخبار آن ایام بود

کان کاظم یکظم الغضی کما                    کان یفعل ابن عم المصطفی

موسی از بهر هدایت شد وصی                 شد به زندانی اسیر اشقیا

بعد او آمد همای هشتمی                         نام او همنام  مولایم علی

قصه زهری دگر تکرار شد                   عالم شیعه  مصیبت بار شد

خواهرش در راه رفتن اُمرضت               شهر قم منزلگه آن یار شد

سرزمین انبیا بین دو نهر                        آن حوالی مرقد اولاد شد

آن تقی و آن نقی در کاظمین                   کربله ماذا صنعتی بالحسین

هر کجای قصه باشم ، یا حسین               اذکر امصیبت حسیناً ، وا حسین

هادی آنکه مرقدش ویرانه شد                فی السماوات العلی منزل بشد

قد یمن العالی و العلی المقام                        ابتداءً من علی ، جمع الامام

عسکری شاید امام آخر است                   ذالک السردابُ شاید بی در است

آرزوی دشمن مهدی ماست                      دشمنش کلغابرین کور و کر است

شاید این جمعه شده بازار شام                  این علامت خود گواه دیگر است 

این که می آید درش تردید نیست             آنکه می گوید نیاید خود خر است

عالمی در انتظار روی او                       بوی احمد می دهد آن بوی او

عاشقان احمدش گردش شوند                  همچو بادی در مسیر سوی او

امر بر حاکم کند مهدی ما                       روی ظالم دون کند در روی ما

ما عدالت گفته بودیم و همین                   شد عدالت عاقبت بلوای ما

عدل او عدل است و عادل مهدی است         در حضور مهدیم آقا کی است ؟

خَمس اصحاب الکساءی هُم هُوَ                مَخلص ُ زین الرجالی او هو

عیسی از آن آسمان آید زمین                  پیش از آن بیعت کند روح الامین

در عَجز ماندم من از گفتن ولی                گفته ام در هر یه بیتش یا علی

زَیّنوا شعری و ما شعری بِشعر                من کجا و گوش چشمی از علی

کس نپرسد مهنت تو شاعری                   من کجا و صحبت از این شاعری

نام آن پاکان و آن مردانِ مرد                   کالنجوم فی سماء الکودری

من که همنام امام سومم                              لایق حمل چنین نامی نیَم

شعر من وزنش بنام احمد است                 احمد هم با قافیه محمد است      

       1392